رشد فزاينده جمعيت سالمند و پيامدهاي آن باعث شده است که در اکثر جوامع، سالمندي جمعيت به عنوان مسئله اي اجتماعي مورد توجه قرار گيرد. هر چند مواجهه کشورهاي مختلف با پديده سالمندي جمعيت به نسبت توسعه يافتگي، با تقدم و تأخر زماني همراه است ولي افق هاي آتي حکايت از رويارويي جوامع مختلف با اين پديده دارد. بر اساس نتايج سرشماري ها، نسبت جمعيت 60 سال و بالاتر کشور از 6/6 % در سال 1375 به 8.2 % در 1390 رسيده و طبق پيش بيني در سال 1425 به 22% خواهد رسيد. اين مطالعه با هدف برجسته نمودن اهميت توجه به پديده قريب الوقوع سالمندي جمعيت و چالش هاي فراروي نظام سلامت ايران انجام شده است.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر يك بررسي متون است که در آن از داده ها و نتايج سرشماريهاي مركز آمار ايران، پايگاه داده هاي جمعيتي سازمان ملل متحد، وبسايت سازمان بهداشت جهاني، پايگاه داده هاي مرتبط انگليسي و فارسي شامل SID, Pubmed., Medline, ISI گزارش سازمان هاي فعال در زمينه سالمندان، کتاب ها، پايان نامه ها، مجلات و نشريات مرتبط با سياست هاي بهداشتي ايران استفاده شده است.

بحث و نتيجه گيري: سالمندي جمعيت در ايران با شيب تندي در حال وقوع است؛ ليکن هنوز برنامه ريزي و تمرکز کافي در اين زمينه صورت نگرفته و ساماندهي امور سالمندان از پشتوانه قانوني کافي برخوردار نمي باشد. تحليل وضعيت فعلى و دورنماى آينده حاكى از وجود چالش ها و مشكلات فراوان در حال حاضر و پيچيده تر شدن و گسترش يافتن چالش ها و مشكلات در آينده نه چندان دور است. لذا توجه جدي به ساماندهي، حمايت و ارتقاء سلامت سالمندان، گرچه دير هنگام ولي امري اجتناب ناپذير است.