​زمینه و اهداف: عنصر انسانی، مهمترین عامل تشکیل دهنده ی سازمان است و رضایت شغلی نشان از برآورده شدن توقعات فرد از طریق کار دارد. نظر به اینکه کارکنان شاغل در مراکز بهداشتی با سلامتی مردم در ارتباط اند هدف بررسی حاضر تعیین میزان رضایتمندی شغلی در کارکنان مراکز بهداشتی و درمانی دولتی شهر پاوه و عوامل شخصی، خانوادگی و شغلی موثر بر آن است و درصدد است با ارائه ی پیشنهادات کاربردی براساس یافته های پژوهش، گامی مثبت جهت ارتقای این عامل حیاتی بردارد.

مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی بر روی پرسنل جامعه مورد پژوهش در خرداد ماه سال 1387 انجام گرفته است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استانداردی بود که داده ها ابتدا به صورت توصیفی و سپس به صورت تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور انجام تحلیل های یاد شده از نرم افزار SPSS 12 استفاده شد و برای بررسی معنی داری ارتباط بین متغیر ها، بسته به نوع متغیر، آزمون متناسب با آن مورد استفاده قرار گرفت (اسپیرمن، من ویتنی یا کراس کال والیس).

یافته ها: در این تحقیق 110 نفر در مطالعه شرکت کردند که  48.2% زن و  51.8% مرد بودند. در نتایج بدست آمده در این تحقیق، بین رضایت شغلی افراد و شغل همسر(معنی داری 015/.)، وضعیت استخدامی (معنی داری 042/.) و درآمد کارکنان (معنی داری 006/.) ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که 64.5 % از افراد مورد مطالعه رضایت  متوسط، 31.8 % دارای رضایت بالا و 3.7 % نیز از شغل خود ناراضی بودند. پژوهشگر با استفاده از یافته های توصیفی نیز توانست به نتایج باارزشی دست یابد.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیقات بدست آمده از این پژوهش می توان چنین نتیجه گیری کرد که از نظر رضایتمندی شغلی پرسنل این مراکز، بین وضعیت موجود و وضعیت مطلوب شکاف نسبتاً بزرگی وجود دارد که لزوم توجه مدیران را به این مسئله گوشزد می کند. مدیران مراکز یادشده می توانند با استفاده از نتایج این تحقیق و طراحی مداخلات کارا و اثربخش، میزان رضایت مندی شغلی پرسنل و درنتیجه احتمال دستیابی سازمان به اهدافش را ارتقا بخشند و گام مهمی درجهت خلق یک سازمان پیشرو و اثربخش بردارند.