زمينه: سندرم بهجت يک اختلال التهابي با علت نامعلوم است که شيوع و پراکندگي خاصي در سطح جهان دارد. هدف اين مطالعه بررسي شيوع سندرم بهجت در جهان و ايران به روش مرور سيستماتيک و متاآناليز است.

روش کار: بانک هاي اطلاعاتي Ovid, MEDLINE, Rheumatology, Google scholar, Springer, Pub Med, Science direct Wiley, Magiran, SID, Iranmedex, Irandoc از سال 1990 به بعد جستجو شدند. کليه مطالعات مقطعي مرتبط با شيوع سندرم بهجت در جهان و ايران وارد مطالعه شدند. ميزان شيوع سندرم بهجت به عنوان شاخص قابل اندازه گيري با حدود اطمينان 95% محاسبه گرديد. جهت انجام تحليل هاي آماري، مقادير شيوع وارد نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis (CMA) شدند. در نهايت نيز نقشه پراکندگي شيوع سندرم بهجت در جهان با استفاده از نرم افزار Geographic Information Systems (GIS) ترسيم گرديد.

يافته ها: در اين بررسي 23 مطالعه پذيرفته شدند. شيوع کلي سندرم بهجت در جهان 42.4 در صد هزار نفر(0.465-0.382 : CI95 %) بود. مقدار ناهمگوني مطالعات با 23 مطالعه برابر با 1127.5 و با 21 مطالعه برابر با 490.3 بود. بيشترين مقدار شيوع مربوط به کشور ترکيه بود که شيوع 4.2 در يک هزار نفر (4.327 - 4.073 : 95CI %) بود.

نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي حاصل از اين مطالعه، بيشترين ميزان شيوع سندرم بهجت در بين کشورهاي ترکيه، فلسطين اشغالي و ايران است اما در کشورهاي اروپايي، امريکا و ديگر کشورهاي آسيايي نيز شيوع دارد