بيماري‌هاي غيرواگير (NCDs) نه‌ تنها در کشورهاي توسعه‌يافته بلکه در کشورهاي درحال‌توسعه به يک مشکل عمده سلامت تبديل شده‌اند، به طوري که بيماري هاي قلبي عروقي، علت اصلي مرگ‌ومير در جهان بشمار مي‌روند. رژيم غذايي ناسالم، فعاليت بدني ناکافي و همچنين مصرف دخانيات، تعيين‌کننده‌هاي اصلي NCDs در جهان هستند. بر اساس گزارش‌ها، مصرف روزانه نمک در ايران بيش از توصيه‌هاي سازمان جهاني بهداشت است، درحالي‌که مصرف بيش‌ازحد آن بر سلامت انسان ها تأثير منفي مي‌گذارد و سازمان جهاني بهداشت کاهش نمک جمعيت را به‌ عنوان يکي از مقرون به‌صرفه‌ترين اقدامات براي بهبود سلامت عمومي مي‌شمارد. علي‌رغم اينکه کاهش مصرف نمک در جامعه دشوار است، اما با انجام اقدامات و استراتژي هاي خاص ازجمله: 1) پيروي از رژيم غذايي محدود از سديم و پايش محتواي سديم مواد غذايي 2) بسيج ها و پويش هاي اطلاع‌رساني (استراتژي رسانه‌ها و ارتباطات) 3) برچسب‌گذاري و توسعه علامت هاي شناسايي محصولات کم‌نمک 4) استراتژي انگلستان-کاهش تدريجي سديم 5) استراتژي صنعت غذا (فرمولاسيون مجدد) و 6) وضع ماليات و افزايش قيمت مواد غذايي ناسالم، کاهش بخش عمده‌اي از نمک دريافتي جمعيت امکان‌پذير است و کشورهاي موفق در کاهش مصرف نمک از طريق همين راهکارها مصرف نمک در جامعه را کاهش داده‌اند.