زمينه و اهداف: حيوان گزيدگي به علت خطر ابتلا به هاري، يکي از مشکلات اساسي بهداشت عمومي است. هاري به علت کشنده بودن و خسارتهاي اقتصادي، از اهميت بالايي برخوردار است. اين مطالعه به منظور بررسي اپيدميولوژي حيوان گزيدگي در شهرستان آذرشهر در سال هاي 1389 و 1390 انجام گرديد.

مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت توصيفي- تحليلي مقطعي انجام گرديد. کليه موارد ثبت شده در دفاتر ثبت موارد حيوان گزيدگي در سال هاي 1389 و 1390 در مراکز درمان هاري شهرستان آذرشهر به روش سرشماري وارد مطالعه شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS از طريق آمار توصيفي و آزمون کاي اسکوئر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.

يافته ها: در سال هاي 89 و 90 در کل 630 مورد حيوان گزيدگي اتفاق افتاد که اکثر آن ها (86.5%) در جنس مرد بود. ميزان بروز حيوان گزيدگي 291.0 در صد هزار نفر محاسبه گرديد. ميانگين و انحراف معيار سن افراد حيوان گزيده 16.73±31.52 بود. منطقه حيوان گزيدگي در 51.7% شهري بود. حيوان گزنده در 66.3% موارد، سگ صاحبدار بوده و بيشترين گزش در فصل تابستان (28.4%) اتفاق افتاده بود. اندام مورد گزش در 47.6% موارد دست بود. بين نوع حيوان و اندام محل جراحت رابطه معني دار ديده شد (P<0.001).

بحث و نتيجه گيري: با توجه به هزينه هاي سنگين واکسيناسيون و سرم درماني ضدهاري اقدامات پيشگيري از حيوان گزيدگي ضروري مي باشد. از آنجايي که بيشترين گزش ها مربوط به سگ هاي صاحبدار است، آموزش صاحبان آن ها جهت کنترل و مراقبت بيشتر مي تواند به عنوان يک رويکرد هزينه- اثر بخش مورد استفاده قرار گيرد.
​