مواد و روش ها: پژوهش حاضر يک مطالعه¬ي توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي بود. جامعه¬ي هدف مطالعه بيماران مراجعه¬کننده به بخش مغز و اعصاب بيمارستان رازي شهر تبريز با تشخيص سکته مغزي در سال 94 بودند، که با استفاده از روش نمونه¬گيري سرشماري، کيفيت زندگي 72 بيمار مبتلا به سکته مغزي توسط پرسشنامه کيفيت زندگي SIS-16 بررسي گرديد. براي بررسي ارتباط کيفيت زندگي با متغيرهاي دموگرافيکي و ويژگي¬هاي باليني از آزمون هاي تي و آنوواي يک طرفه استفاده شد و در نرم افزارSPSS نسخه 23 تحليل گرديد.

يافته ها: در اين پژوهش ميانگين کل نمره کيفيت زندگي بيماران 18/29±66/73 بود. طبق نتايج به¬دست¬آمده، متغيرهاي سطوح تحصيلات و خدمات فيزيوتراپي با کيفيت زندگي داراي رابطه معني¬داري بودند (05/0>p)؛ اما بين متغيرهاي جنسيت و تأهل با کيفيت زندگي، رابطه معني¬داري وجود نداشت. همچنين بين متغيرهاي باليني از قبيل نوع سکته مغزي، مدت زمان سپري شده از سکته مغزي و سمت مبتلا (راست يا چپ)، با کيفيت زندگي بيماران تفاوت معني¬داري مشاهده نشد.

نتيجه گيري: باتوجه به نتايج مطالعه حاضر کيفيت زندگي بيماران پس از ابتلا به سکته¬مغزي کاهش مي¬يابد که براي پيشگيري ازعواقب بيشتر اين بيماري و همچنين براي جبران و بهبود ضايعات ايجاد شده در اثر اين بيماري مي¬توان از خدمات توانبخشي استفاده نمود. لذا با توجه به اهميت خدمات توانبخشي براي اين بيماران پيشنهاد مي¬شود دسترسي (فيزيکي و مالي) بيماران به خدمات توانبخشي و مشاوره تسهيل گردد.