زمينه و اهداف: تب مالت شایع‌ترین بیماری مشترک انسان و دام است كه توزیع مکانی آن تقریبا جهانی است، لذا كنترل این بیماری تاثیر مهمی در سطح جهانی بر روی سلامت انسان و صنعت دامداری دارد. از عوامل مهم شیوع این بیماری پارامترهای محیطی (مکان) می‌باشد. در این راستا شناسایی و کشف روابط پارامترهای محیطی با نحوه شیوع و وقوع بیماری می‎تواند در كنترل و ارائه راه‌‎کارهای پیشگیرانه و در نتیجه كاهش هزینه‌های درمان انسان و دام موثر باشد.

مواد و روش ها: در این تحقیق، با استفاده از داده کاوی مکانی و قوانین وابستگی چندبعدی، ارتباط بین وقوع بیماری تب ‎مالت در انسان با پارامترهای محیطی و انسانی مانند دما، رطوبت، ارتفاع، کاربری زمین، شغل افراد و سابقه تماس آنها با دام و سابقه استفاده از مواد لبنی غیرپاستوریزه با تاکید برمکان بررسی شده است. جامعه آماری این تحقیق افراد مبتلا به تب مالت در سال 1394 در استان همدان می باشد.

يافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر این است که عوامل مکانی و غیرمکانی از جمله دما، ارتفاع منطقه، رطوبت، سابقه استفاده از لبنیات غیرپاستوریزه، سابقه تماس افراد بیمار با دام‎های آلوده، شغل افراد مبتلا شده و پوشش منطقه‎ای که افراد مبتلا شده در آن زندگی می‌کنند، می‎توانند در شیوع بیماری تب‎مالت موثر باشند.

نتيجه گيري: نتایج پژوهش نشان می دهد که عوامل دما و ارتفاع دارای تاثیرات بیشتری در قوانین کشف شده بوده‌اند، به گونه‎ای که مناطق دارای دمای زیادتر و ارتفاع پایین‎تر نسبت به دیگر مناطق، شامل افراد بیمار بیشتری بوده‎اند. همچنین افراد دارای شغل کشاورزی و دامداری در قوانین کشف شده بیشترین آمار مبتلایان را به خود اختصاص داده‎اند.