زمينه و اهداف: کيفيت زندگي مربوط به سلامت، شامل ادراک ويژگي هاي ارزش گذاري شده سلامت مانند احساسي از راحتي يا تندرستي مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تأثير سطح فعاليت فيزيکي افراد و تصميم فرد براي انجام و يا عدم انجام فعاليت فيزيکي بر روي کيفيت زندگي آن ها مي باشد.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر يک مطالعه توصيفي تحليلي است. نمونه مورد بررسي تعداد 404 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دبيرستاني منطقه يک قم بودند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه هاي خود ايفاي کيفيت زندگي، فرآيند تغيير فعاليت فيزيکي و متغير هاي دموگرافيک مي باشد. براي تجزيه و تحليل از نرم افزار SPSS18 و آزمون آنووا و روش¬هاي توصيفي استفاده شد.

يافته ها: در اين مطالعه از نظر مراحل تغيير فعاليت فيزيکي 41.2 درصد از دانش آموزان در مراحل تفکر و پيش از تفکر قرار داشتند که اين متغير با کيفيت زندگي دانش آموزان رابطه معني داري را نشان داد و افراد با فعاليت فيزيکي بيشتر داراي کيفيت زندگي بهتري بودند(p<0.05).شغل پدر و تحصيلات مادر نيز با کيفيت زندگي رابطه معني دار داشتند (p<0.05).

بحث و نتيجه گيري: تصميم به فعاليت فيزيکي و انجام آن، اثرات مثبت و تعيين کننده اي بر روي افزايش کيفيت زندگي مرتبط با سلامت دارد. لذا پيشنهاد مي شود آموزش هاي لازم براي تغيير و تقويت نگرش دانش آموزان، نسبت به فعاليت هاي فيزيکي ارائه شود و نيز تسهيلات و امکانات ورزشي در محيط هاي طبيعي زندگي با برنامه ريزي هاي سازمان يافته دولتي ايجاد شود.
​